Yonca Otu, Türkiye'de yonca ya da kısaca yonca olarak tanınan bu bitki, dünyada en çok yetiştirilen yem bitkilerindendir. Yonca, neredeyse tarımı yapılan tüm yem bitkilerinden daha fazla yüksek bir yem değerine sahiptir. Birim alana protein verimi de yüksek olan yoncanın kuru ya da yeşil otu her türlüsü hayvanlar için lezzetli ve besleyicidir. Vitaminlerce çok zengindir ve çerisinde en az 10 vitamin bulunduğu bilinmektedir. Özellikle karotin, piliç derilerini, yumurta sarısının rengini iyileştiren Ksantofil ve K vitamini maddeleri bakımından zengindir. ABD'de süt hayvanlarının beslenmesinde yonca otu ve mısır karışımı yaygın olarak kullanılır. Ot yeşil veya kuru olarak hayvanlarda kullanıldığı gibi, silo yemine, pelet yeme de işlenebilir.

Yonca, örtücü bitki, toprak ıslah edici bitki veya yeşil gübre olarak ekilebilir. Köklerinin çok derinlere kadar inmesinden dolayı derinlerdeki su ve bitki besin maddelerinden kolay bir şekilde yararlanır. Yonca, kendisinden sonra ekilen bitkiler için organik madde, azotça zengin, su tutma kapasitesi iyi bir toprak bırakır. Yonca köklerindeki yumrular ile toprağa fazla miktarda azot biriktirme özelliğine sahiptir. Yonca, toprak bakımından fazla seçici değildir. Fakat derin, sulanabilir, verimli, iyi drenajlı ve nötr topraklarda daha iyi gelişir. Çok ağır, çakıllı topraklarda gelişmesi daha olur ve çok asitli topraklarda iyi gelişemez. Bu bitkiye, fazla Alüminyum ve demir zararlı etkiler yapar. Asitli topraklarda kireçleme işlemi yapılması gerekir. Hafif kireçli toprağa daha toleranslıdır. Buna karşın fazla alkali topraklarda iyi gelişemez.

Yonca tohumları küçük olan bir bitkidir. Tohumlarının küçük olmasından dolayı, yonca ekilecek tarla iyi bir şekilde hazırlanmalıdır. Yoncanın ekim yatağı sert ve yabancı otlardan arındırılmış olmalı, toprak nemli olmalıdır. Bu nedenle derin sürülen toprağa birkaç kez tırmık çekilmelidir. Ağır topraklarda yüzeyin çok fazla ufalanmamasına dikkat etmek gerekir. Aksi halde ekimden sonra gelecek yağmurlar, toprağın kaymak bağlamasına ve tohumun çıkışının zayıflamasına neden olabilir.

Yonca ekim zamanı bölgenin yağış, sıcaklık durumuna göre değişir. Genel olarak ilkbahar ve yaz sonunda olmak üzere iki dönemde ekilebilir. Sonbahar ekimlerinde yabancı ot sorunu çok az olur. İlkbaharda fideler hızla büyümeye başlar. Ekimden daha fazla ot ya da tohum ürünü alınır. Fakat yonca fideleri, soğuğa karşı dayanıklı değildir. Özellikle gelişmenin ilk zamanlarında hafif soğuklar dahi büyük zararlar yapabilir. Bu nedenle Orta ve Doğu Anadolu bölgeleri gibi kışların sert geçtiği yerlerde, sonbahar ekimi yapılamayan bölgelerde yonca ilkbaharda ekilmelidir. Ekimde kullanılacak olan tohumun fiziksel, biyolojik değeri yüksek, sertifikalı tohum olmasına dikkat edilmelidir. Yonca tohumu normal şartlarda canlılığını uzun süre korur.

Yonca farklı yöntemler ile ekilebilir. En basiti, tohumların el ya da makine ile serpilerek ekilmesidir. Düzenli yağış alan bölgelerde toprak yüzeyi nemli kaldığından serpme yöntemi ile yapılan ekim başarılı sonuçlar verebilir. Ancak genellikle serpme ekim yönteminde tohum israf olabilir, böyle olunca tohum da düzenli çıkmayabilir. En iyi ve verimli ekim, sıraya ekim yöntemidir. Özel ekim makineleri Türkiye'de fazla bulunmadığı için, yonca ekiminde bunun yerine tahıl ekim makineleri kullanılır.