Çayır kedi otu, V. Officinalis var. Pratentis, çoğunlukla çayırlık ve çimenliklerde oluşur. Mürver kedi otu, V. Sambucifolia bunun yaprakları Mürver yaprağına benzer. Tepe kedi otu, V. Collinia, kaya kedi otu, V. Saxatilis ve dağ kedi otu, V. Montana gibi adlar ile anılırlar. Meksika kedi otu, Hint kedi otu ve Japon kedi otunun birleşiminde bulunan maddeler yapılan araştırmalar neticesinde birçok bakımdan tıbbi kedi otuna değişiklik göstermektedir ve aranan özelliklere sahip bulunmamaktadır. Bu sebeple yalnızca Avrupa ve Asya'nın ılıman olan yerlerinde oluşan ve sonra Kuzey Amerika'da kültür bitkisi şeklinde yetiştirilmeye başlanan tıbbi olan kedi otudur.

Normal olarak kedi otu 0,5 ve 1,2 metre boylarındadır. Ancak humuslu, nemli ve mineralce zengin olan topraklarda 2 metreye kadar uzayabilir. Gövde yuvarlak, içi boş, esmer, kahverengimsi ya da kızılımsı esmer ya da esmerimsi yeşil rengi vardır ve çatallaşmadan büyür. Alt yaprakları uzun saplı kanat yapraklardır ve tekildir yani yaprakları kanat şeklinde karşılıklı olarak dizilmiş olup en sonda tek bir yaprak yer almaktadır. Üst yaprakları gövdeye oturmuş ve karşılıklıdır.

Alt yaprakları ise yumurta ya da oval biçiminde, kenarları dişli, üst yaprakları ise mızrak biçimimde ve kenarları ise bütündür. Çiçekleri salkım şemsiye biçiminde üzüm salkımı şeklinde çiçek sapların bağlı ancak geriden şemsiye gibi gözükür. Çok küçük bulunan çiçeklerinin taç yaprakları 2 ve 7 metre büyüklüğünde, pembe, açık pembe ya da beyaz renkte, ortada 3 ve 5 döllenme tozluğu bulunmaktadır ve çiçek şemsiyesi takriben 50 ve 150 çiçekten oluşur. Kökleri bir yumru biçiminde, 3 ve 5 cm uzunluğunda, yumurta ya da silindir biçiminde, ikinci olarak bu kökten çevresine yayılan 15 ve 20 cm uzunluğunda, 1 ve 4 metre kalınlığında, ip şeklinde yan kökler ve ana köklerden uzanan sürgünler çevresinde yeni kökler meydana getirir. Ana kök ve saçak köklerin dış kısmı sarımsı gri ya da açık esmer rengi vardır.

Mart ya da Nisan aylarında kasalara ya da seralara tohumları ekilir ve mayıs ayında fideler bahçe ya da tarlalara dikilir. Kökleri Eylül ve Ekim ayında sökülerek yıkanır, kurutulur, nemden uzakta ve ışıktan uzakta tutulur. Kedi kökü kurutulurken sıcaklığın 40C'nin üstüne çıkmaması gerekir. Bunun üstünde bir ısı ile kurutulur ise birleşimindeki eter yağı türevleri yok olur. Bazı bilim adamları kedi kökünün birleşiminde bulunan maddelerden eter yağları ile bazıları valepotriatlar ile bazıları da lignanlar ile araştırmalarda bulunmuşlardır. Araştırma neticelerinde hiçbir maddenin tek başına bir rolü bulunmadığı aksine bütün maddelerin beraber etki sağladığı tespit edilmiştir.

1 Yorum Yapılmış "Kedi Otu"